บทที่ 68 ใจที่ชอกช้ำ (๓)

รอยยิ้มของอู๋ตานเหม่ยปรากฏบนใบหน้า โฉมสะคราญก้มหน้าลงหลุบซ่อนความเอียงอายเอาไว้ ทว่ารอยยิ้มนั้นก็เป็นดั่งลมเหมันต์พัดผ่าน อยู่ไม่นานก็จางหายไป เมื่อหวังลู่กระทำสิ่งที่หยามเกียรตินางอย่างถึงที่สุด

โพล๊ะ!

เสียงของห่ออาหารที่ตกกระทบกับพื้นหินขรุขระ ทั้งซาลาเปาและหมั่นโถวที่อู๋ตานเหม่ยตั้งใจทำหกเละกระจั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ